Aan alle voorwaarden was voldaan: Een goed georganiseerd bestuur. Voldoende spelersmateriaal. Goede staat van de financiën door L. Doms

In 1927 werd dan de grote stap gezet, onder het stamnummer 1092 startte men de geregelde competitie van het seizoen 1927 – 1928 bij de K.B.V.B, toen heette dat nog eentalig de “Union Royale des Sociétés de football Association”.

Doordat de overige amateursploegen bleven spelen in die wisselvallige gelegenheidscompetities en ook doordat vele van hun spelers, aangetrokken door het succes dat V.C Wijnegem oogstte in de K.B.V.B, aansloten bij “blauw-geel” geraakte het roemrijke Wijnegemse amateursvoetbal definitief op het tweedeplan. Dat eerste seizoen diende gestart te worden in wat men noemde: “Competitie voor aanklevende clubs”, een soort studieronde waarin de club moest bewijzen een waardig nieuw lid van de K.B.V.B te zijn. De club slaagde in dat toelatingsexamen en promoveerde in 1928 naar vierde provinciale reeks.

In het seizoen 1928 – 1929 werd de Wijnegemse eer al met evenveel succes verdedigd.
De kampioenenploeg van 1929 kan men nog steeds bewonderen op een foto in het vergaderzaaltje van de kantine. De vedetten uit die tijd waren: Louis Ceulemans, Fons Braspenninckx, Louis Van Den Brande, Louis Loots, Fré Engelen, Charel Cools,
Rik Mathijssen, Van Beeumen, Louis De Smet, Sus Vermeulen, Jef Nuyts en Frans Lievens.



De eerste twee jaren werd nog gespeeld op een plein gelegen aan het Fort–I, in 1929 zou men echter verhuizen naar het plein aan de Zandstraat, dat bij velen van de supporters van Wijnegem nog duidelijk in het geheugen zal liggen. De aanleg van dit terrein vormde nog eens een staaltje van clubliefde uit die dagen. Alle leden namen deel aan het spitten en de nodige bemesting werd zelf aangevoerd in de vorm van enkele wagenladingen “straatmest” van de stedelijke stortplaats die toen gelegen was ergens aan de Turnhoutse Poort. De enige vergoeding voor deze werkers bestond uit enkele vaatjes bier die dan ook ter plaatse met het nodige enthousiasme werden leeg gemaakt.

In het seizoen 1929-1930 werd er dus gespeeld in derde provinciale en ook hier behaalde men weer de titel. We kunnen dus terecht spreken van een pijlsnelle opgang van het Wijnegems voetbal. Deze opgang kon natuurlijk niet onverminderd blijven verder gaan. Vanaf 1930 is men blijven hangen in tweede provinciale. Het is ook in het begin van de dertiger jaren dat de zetel van de club werd overgebracht naar café “ De nieuwe ploeg”  (Turnhoutsebaan 263, recht tegenover de huidige Schoolstraat). De uitbater “Fredje van de Ploeg” of bij zijn officiële naam “Alfred van de Velde” heeft sinds die eerste jaren tot aan het verdwijnen van “café de Nieuwe Ploeg”, in het begin der zestiger jaren, een erg belangrijke rol in het clubleven gespeeld.

Zoals reeds vermeld is ging het erg goed met W.V.C tijdens hun eerste jaren in de K.B.V.B. In het kasboek van die tijd werden verschillende documenten gevonden. In de eerste helft van 1927 waren er 30 spelende leden en waren er 19 ereleden. Dat gaf op 11 juli 1927 het volgende rekensommetje: Bijdrage der ereleden 162 fr. Bijdrage der spelende leden 535 fr. Boeten 6 fr. Giften 182 fr. 885 fr. Bij de aansluiting in de K.B.V.B had men dus 885 fr. in kas. Het belangrijkste aandeel in de kas was afkomstig van de bijdragen van de spelende leden.

In het seizoen 1927-1928 werden er al 63 spelende leden en 37 ereleden geteld. Het was dan ook niet verwonderlijk dat in dit seizoen al van een tweede ploeg melding werd gemaakt.

In het seizoen 1933-1934 bracht V.C Wijnegem drie reserve elftallen in de competitie en één cadetten elftal. In dat seizoen eindigde het eerste elftal op de tweede plaats, de tweede ploeg op de eerste plaats, het derde elftal werd niet gespecificeerd en het cadetten elftal eindigde op de tweede plaats.
Het Wijnegems voetbal was duidelijk in grote bloei.

In het seizoen 1937-1938 sprak men voor het eerst van de reserve ploeg. Men speelde toen met een eerste elftal, een reserve elftal en een scholieren ploeg. Hier de namen van de spelers die dat seizoen meer dan 10 wedstrijden in het eerste elftal stonden: August Meeus, August van Oosterwijck, August Stijnen, Stan Wuyts, Tor Casteleyn, Eduard Van Peer, Rene Veeckmans, Alfons De Smet, Sus Vermeulen en Frans Van den Brande.

Voetbalclub Wijnegem speelde sinds 1930 in tweede provinciale. De tegenstanders waren al die jaren dezelfde. Het is misschien ook interessant die ploegen uit het seizoen 1937-1938 op te noemen: Ternesse, Geel, Bornem, Edegem, Amical, Lentezon, Hemiksem, Vosselaar, Schoten, Kessel, Merksem, Balen en Dessel. In 1937 werd er ook voor het eerst een ‘echte’ cabine aangekocht. Voor die tijd moesten de voetballers zich omkleden in het café van Susse Verbist. De nieuwe kleedkamers waren niet de eerste de beste, zij hadden namelijk model gestaan op de wereldtentoonstelling van 1930 en hadden 20.000 fr. gekost. Ter informatie, die beroemde cabine werd later op het terrein aan de Turnhoutsebaan terug opgebouwd en vele zullen zich nog wel het geel en blauw geschilderde hok uit die tijd herinneren.



Zo kwamen zachtjes de oorlogsjaren ’40-’45 eraan.Men ging dus het eerste oorlogsjaar in met een enorme schuld. De voorzitter was ondertussen Jos Meeuwsen en deze man wist de ploeg aardig recht te houden in die moeilijke tijd. Dat eerste oorlogsjaar werd zelfs één van de grootste successen geboekt uit de geschiedenis van het Wijnegems voetbal. Vanwege de moeilijke omstandigheden was de competitie van het seizoen 1940-1941 van erg korte duur geweest, er speelden slechts 9 ploegen in de reeks van Wijnegem. In die korte competitie behaalde Wijnegem de eerste plaats.

Na de competitie volgde dan nog een “bijkomend provinciaal kampioenschap der lagere afdeling”. Wijnegem wist zich ook hier te kwalificeren en zou dan in de halve finale uitkomen tegen een bevorderingsploeg. De tegenstrever die ze te bekampen kregen was Hamme. Volgens ooggetuigen werd Wijnegem in die sensationele wedstrijd met veel onkans verslagen en daarmee was het glorieuze avontuur uit.

Indien zij die wedstrijd wel hadden gewonnen zou V.C Wijnegem tegen een eredivisieploeg gespeeld hebben, en in dat geval zouden er zeker nog veel meer mensen zijn die nu nog over die glorieuze periode zouden spreken. De mannen die deze glansprestatie afleverden waren: Henri Postiaux, Albert De Smet, Louis De Smet, Alfons De Smet, August De Smet, Louis Truyts, J. Breugelmans, M. Tubbax, Albert Renders, Tor Casteleyn, Marcel De Loecker en Mon Van Oosterwijck. De familie De Smet boekte hier grote successen.

In 1945: einde van de bezetting. Er zou een hele omwenteling in de ploeg plaats vinden.