Het begin van de naoorlogse periode bleek voor het Wijnegems voetbal een stille periode te zijn. De ploeg was aan een wederopbouw toe. Wijnegem eindigde in 1946 tweede laatst vóór Ternesse, het jaar daarop ging het al iets beter en in 1948 behaalden onze blauwgelen de 7de plaats met 58 doelpunten voor en 58 doelpunten tegen. “Voetbal een feest” slagzin die in deze jaren na de bezetting waarschijnlijk beter van toepassing was dan nu.



De jongens van K.W.V.C genoten opnieuw van het vrije leven. Het seizoen 1950–1951 betekende voor K.W.V.C een keerpunt. Van 1942 tot 1950 was Ch. Van Honsté met veel succes speler – trainer geweest van het eerste elftal. De ploeg die echter aan het veranderen was, kwam dat jaar in duidelijk degradatiegevaar. Hier moet nog opgemerkt worden dat Jef De Smet op 11 juli 1950 in het bestuur kwam. Voordien was hij trainer geweest van de cadetten en scholieren ( en dit succesvol!). Jef De Smet die een modern systeem aankleefde en toch wel een uitgebreide voetbalervaring had opgedaan tijdens zijn korte voetballoopbaan, kwam in tegenstelling te staan met Ch. Honsté, die nog steeds het 2-3-5 systeem toepaste. Gezien het slechte presteren van het elftal, kreeg Jef De Smet uiteindelijk het vertrouwen van het bestuur en werd hij de nieuwe trainer van K.W.V.C.

Dit document werd opgesteld in 1951, Het College van Burgemeester en Schepenen verklaarde hierbij dat Wijnegem voetbalclub gesticht werd op 1921 en sindsdien ononderbroken heeft bestaan.



Een aantal vernieuwingen was al doorgevoerd, maar toch moest er nog veel veranderd worden. Fons Pittoors stond dat seizoen al in de eerste ploeg. Hij stond toen bekend als achterspeler. Op het einde van het seizoen moest er verder nieuw bloed in de ploeg gebracht worden. Men dacht aan de gebroeders Cools die toen nog scholieren waren. Met veel geluk is men dat seizoen in 2de provinciale gebleven, dit door de wedstrijd tegen Hemiksem te winnen met één doelpunt verschil. Het gouden doelpunt werd gescoord door Louis Geyskens uit strafschop! (deze wedstrijd eindigde op 1-1, voldoende om Hemiksem kampioen te spelen en Wijnegem in 2de provinciale te houden).

Het seizoen daarop bleef Jef De Smet zijn ploeg verder uitbreiden. De tweeling Alix kwam na enkele jaren afwezigheid terug in het eerste elftal. Fons Libert werd op scholieren leeftijd doelwachter van de eerste ploeg. De aandachtige lezer heeft al dadelijk gezien dat hier de kampioenenploeg van 1956 uit ontstaan is.

In 1952 zou het 25-jarig bestaan van voetbalclub Wijnegem gevierd worden. Ter gelegenheid van dit belangrijke feit in de Wijnegemse geschiedenis, was zijne Majesteit de Koning der Belgen zo vrij om K.W.V.C de titel van “Koninklijke Maatschappij” te verlenen. Door deze benoeming werd onze club meteen een club van standing. De bekroning van het opgebouwde werk van Jef De Smet zou dan uiteindelijk komen in het seizoen 1955-1956. De belangrijkste concurrenten waren toen Belgica Edegem en Sparta Zwijdrecht.

De TOPMATCH op Sparta werd met 0-1 gewonnen. Het eerste elftal zou dat seizoen slechts 3 wedstrijden verliezen, waarvan geen enkele thuiswedstrijd. Voor het eerst in haar bestaan promoveerde Wijnegem voetbalclub naar de nationale reeksen. Dankzij Wim Cools is het kampioenenlied uit die tijd goed bewaard gebleven.De componist en de melodie van dit meesterwerk is jammer genoeg niet bekend. Het kampioenenlied

Vele van de oudere spelers uit Wijnegem voetbalclub zullen zich nog wel de geweldige kampioenenviering herinneren in de zomer van 1956. Men stond echter snel terug met beide voeten op de grond, want de ploeg moest zich tijdens het seizoen 1956-1957 kunnen handhaven en de erg hoog aangeschreven 1ste provinciale reeks. Als nieuwkomer wist Wijnegem enkele erg gewaardeerde prestaties te leveren. De Wijnegemboys wonnen thuis met duidelijke 4-1 cijfers tegen Brasschaat. Brasschaat zou dat jaar onbetwist kampioen worden van de reeks. De supporters zullen zich nog wel de historische match tegen Maccabi herinneren. De toen nog authentieke Joodse ploeg liet zich met al haar geslepenheid in de doeken doen door Wijnegem voetbalclub. Voor Maccabi ging het om de promotie naar bevordering, bij Wijnegem moest men toen voor het behoud in 1ste provinciale kampen. Wijnegem won de wedstrijd met 1-0. Dit ene erg belangrijke doelpunt werd gescoord door door Fons Pittoors, gelukkig had de scheidsrechter niet gezien dat Fons Pittoors de bal met de hand in doel sloeg. De meeste toeschouwers toen en zeker de Joodse, hadden dit handspel wel opgemerkt. Wijnegem mocht van geluk spreken dat er toen nog geen zesdaagse oorlog was uitgebroken.

Tijdens het seizoen ’56-’57 bleef V.C Wijnegem nog juist in 1ste provinciaal hoewel zij op de laatste plaats eindigden. Het was juist dat jaar dat de voetbalbond besloten had om een reorganisatie van de provinciale reeksen door te voeren. Ook tijdens deze periode deed Staf Rentiens, de vermaarde doeltjesjager, zijn intrede in de eerste ploeg.

Wat tijdens het seizoen ’56-’57 nog juist kon vermeden worden, gebeurde dan toch tijdens het seizoen ’57-’58. Wijnegem werd zonder veel commentaar uit de eerste provinciale reeks gevoetbald. De oorspronkelijke kampioenenploeg begon langzaam af te takelen. Vele spelers verlieten toen de club: Louis Geyskens kreeg zijn overgang naar Taminnes, Jef Van Hoof ging naar Antwerp, andere spelers verdwenen door onderlinge twisten uit de ploeg. Wat nog van de oude kern was overgebleven wist nog wel enkele opmerkelijke prestaties te leveren, maar ze hebben toch nooit meer het peil bereikt van de legendarische voetbalgevechten uit 1ste provinciale, waarbij regelmatig duizend tot tweeduizend toeschouwers aanwezig waren.

Nog één opvallend feit uit die zwarte periode van het einde der 50-er jaren was dat in 1959 de reservenploeg kampioen van Antwerpen werd door in de finale Westerlo met 1-5 te kloppen. De ploegopstelling zag er als volgt uit:

	Guido Ceulemans
Miel Plasmans	Jules Huybrechts	Jules Ecran	Eddy Pauwels
	Jef De Ridder	Jan Ecran
Louis Van De Plas	Charel Claessens	Cois loots	Leon Loots

Ploegafgevaardigde was toen Toine Van Vught.